مقاله ارسالی یک هموطن مازندرانی در خصوص تبریـز، زیباترین شهر ایران

فرصتی پیش آمد تا هفته گذشته را میهمان دوستی در تبریز باشم.پیش از این چند مرتبه به اردبیل سفر کرده بودم،اما مجال تماشای تبریز دست نداده بود.

در بازدیدهایی که با دوستان تبریزی از مناطق مختلف گردشگری و معروف این شهر داشتم،تبریز را شهری توسعه یافته(به نسبت شهرهای زیادی که در استان های گوناگون کشور دیده بودم) یافتم.

به باور من این شهر از برخی جهات الگوی مناسبی برای توسعه مازندران ماست و نیازی نیست مسئولان شهری و استانی ، به ترکیه و مالزی و دبی و اروپا سفر کنند(و هر بار مورد انتقاد رسانه ها نیز قرار بگیرند) تا الگوی مناسب توسعه پیدا کنند.می شود از برتری های تبریز خودمان نیز به عنوان یک الگوی مناسب توسعه استفاده کرد.

*شهر بدون گدا

پیش تر شنیده بودم که تبریزی ها موفق شده اند تکدی گری را در این شهر از بین ببرند،اما در این سفر یک هفته ای ، به من ثابت شد که این کلان شهر حتی یک گدا ندارد!
تبریز به‌عنوان شهر بدون گدا شناخته می‌شود و این دستاورد تلاش چندساله بخش خصوصی و حمایت مسولان این شهر است.

در همان آغاز ورورد به تبریز،در جای جای شهر،صندوق های امداد یک موسسه خیریه قدیمی توجهم را به خود معطوف کرد.جالب این که تعدد و فراگیری این صندوق ها چند برابر صندوق های کمیته امداد است!
 بیشتر مردم صدقات و کمک های خود را داخل این صندوق ها می اندازند. موسسان این صندوق خیریه قدیمی توانسته اند اعتماد عمومی را به سوی خود جلب کنند. آن ها نیازمندان را در کم ترین زمان شناسایی و تحت پوشش خود درمی آورند و اجازه نمی دهند کسی در خیابان و انظار تکدی گری کند.

از طرفی باید گفت تبریز یکی از قطب های صنعتی و خدماتی کشور است و اوضاع اقتصادی مردم مطلوب است و همه دست شان به دهن شان می رسد.

این شهر قطب صنعت خودروسازی و قطعه‌سازی ایران است و با تولید سالانهٔ ۱۶٬۰۰۰ دستگاه موتور دیزل، به‌عنوان بزرگ‌ترین تولیدکنندهٔ این نوع دستگاه در سطح منطقهٔ خاورمیانه شناخته می‌شود.

متن کامل مقاله را در ادامه مطلب مطالعه نمایید ...